|
ORMANIN RUHU
Ben, ormanın bir ruhu olduğuna inanırım. Zira insanın ruhunu bu denli okşayan, huzur veren enerjiyi maddesel bir teori ile açıklamak olanaksız. Onu seven, ziyaret eden ve sevgisiyle ona sadık olana, sevgisini sınırsızca gösteren bir ruha sahiptir orman.
Bir dost, arkadaş veya sevgili gibi değil… anne gibi seven bir ruh. Hiçbir arkadaş yoktur ki; ondan aldıklarınız karşılığında sizden bir şey istemesin. Hiçbir dost yoktur ki; ona anlattığınız dertlerinizi, paylaştığınız kederinizi bir ömür dinleyip sizi dertleriyle sıkmasın. Hiçbir sevgili yoktur ki; onunla olduğunuzda yüzünüze gülerken, o anlık ayrılık vakti gelip sırtınızı ona güvenle dönüp gidebileceğiniz ve bir daha ona gidene dek size sadık kalacağından emin olabileceğiniz…
ona sığınıp haykırdığınızda, ağladığınızda sesinizi kimselere duyurmayan… nefesiyle, sedasıyla ruhunuzu, nimetiyle bedeninize şifa olan, ona zarar verdiğinizde hakkını arayıp şikayetçi olmayan tüm nezaketiyle sineye çeken orman.
Kavga etmeden gün geçmesin ki; medeniyetiyle övünen gururlanan aynı milletten insanoğlu kardeşiyle dahi huzurla yaşayabilsin. Böyle bir günün geçtiği Dünya tarihinde görülmemiş iken, nasıl bir coğrafyadır ormanlar, içinde binlerce tür huzurla, adaletle yaşarlar? Binlerce türün iradesine boyun eğdiği, adaletiyle, şevkatiyle, bereketiyle, kudretiyle halkını milyonlarca yıldan bu yana esirgeyip egemenliğini sürdüren tek lider ruh, ormanın ruhundan başkası değildir zira.
Orman, sizi bekleyendir. Sizi yaşayan, yaşatan… hayalinizdeki cennetin bir yüzü, yeryüzüne yansımasıdır. Cüzzi değil, külli aşkın yani insani değil ilahi aşkın parçasıdır orman. Cüzzi olan aşka hangi kul doymamıştır? hangi kulun, kula olan aşkı baki kalmıştır? Fakat külliyen bitmek bilmeyen ilahi sevda ebediyete dek baki vaat edilendir. Kulun, Allah’a, Allah’ın kuluna aşkı sonsuzluğa kadar sürer. Ormanı seven kişi, ormana doyamaz. Ihlamurun kokusunu bir sonraki yıl aynı zamanda bekler bilen kişi. Ayın her evresini an ve an yaşayan avcı bir dahaki dolunaya hasretle çeker. İlk yağmurun kokusunu, nergis çiçeğinin doğumunu, yaylıma inen yabandomuzunun ayak sesini, meşe dibinden fırlayan çulluğun eşsiz kanat sesini, seher vakti kekliğin uçkun sesini, gün batarken karacanın narasını özlemeyen, bir daha yaşamak istemeyen ve hatta “bensiz olmasın, istemem!” diye bencilce aşık olmayan var mıdır? Bülbülün cömertçe şakıdığı ayın dolunayında, ormanda olmayışıma yanarım eğer dinleyememişsem. Yavru saka kuşunun güzün ilk yağmuruyla yumuşayan diken tohumunu alışını kaçırmayı hiçbir yıl istemem. Haziranda dutu, temmuzda armudu, ağustosta inciri dalından ben alayım, kimse zahmet etmesin istemem. Bademin çiçeği bensiz açmasın, kışın karaçalıyı kaplayan bembeyaz kırağı bensiz erimesin.
Demek sen böyle salına salına bensiz gidiyorsun ey canımın canı
Ey, dostlarının canına can katan
Gül bahçesine böyle bensiz gitme istemem
İstemem, ey gökkubbe, bensiz dönme
İstemem, ey ay, bensiz doğma
İstemem, ey yeryüzü, bensiz durma
Bensiz geçme, ey zaman, istemem
Sen benimle beraberken
Hem bu dünya güzel bana, hem o dünya güzel
İstemem, bensiz kalma bu dünyada sen
O dünyaya bensiz gitme, istemem
İstemem, ey dizgin, bensiz at sürme
İstemem, ey dil, bensiz okuma
İstemem, ey göz, bensiz görme
Bensiz uçup gitme, ey ruh, istemem
Senin aydınlığındır aya ışığını veren geceleyin
Ben bir geceyim, sen bir aysın madem
Gökyüzünde bensiz gitme, istemem
Gül sayesinde yanmaktan kurtulan dikene bak bir
Sen gülsün, bense senin dikeninim madem
Gül bahçesine bensiz gitme, istemem
Senin gözün bende iken
Ben senin çevganın önündeyimdir
Ne olur, öylece bak dur bana
Bırakıp gitme beni, istemem
O güzelle berabersen, sen ey neşe
İstemem, sakın içme bensiz
Hünkarın damına çıkarsan, ey bekçi
Sakın bensiz çıkma, istemem
Bir şey yoksa bu yolda senden
Bitik bu yola düşenlerin hali
Ben senin izindeyim, ey izi görünmez dost
Bensiz gitme, istemem
Ne yazık bu yola bilmeden, rastgele girene
Sen ey, gideceğim yolu bilen
Sen ey yolumun ışığı, sen ey benim değneğim
Bensiz gitme, istemem
Onlar sadece aşk diyorlar sana,
Oysa aşk sultanımısn sen benim
Ey, hiç kimsenin düşüne sığmayan dost
Bensiz gitme, istemem...
(Mevlana Celaleddin Rumi)
|
